Het is dit weekend 25 jaar geleden dat de Muur tussen Oost- en West-Berlijn viel. Kort na de val van de Muur was ik in Oost-Berlijn. De muur...
Het is dit weekend 25 jaar geleden dat de Muur tussen Oost- en West-Berlijn viel. Kort na de val van de Muur was ik in Oost-Berlijn. De muur was neer, maar de DDR bestond nog.
Als in in 1988 moet kiezen waar mijn schoolreisje voor 4 HAVO naartoe gaat, kan ik kiezen uit Parijs, Londen, Praag of Berlijn. Berlijn. Dat lijkt me wel wat. Kan eens een keer de muur zien. Hoe tragisch de reden van de muur ook is. Het blijft een historisch bouwwerk.
Als in november 1989 de muur neergaat, moet ik natuurlijk meteen aan mijn reis denken. Ik zal in April 1990 Berlijn bezoeken.
Hét moment van de opening van de Muur heb ik niet van nabij meegemaakt, maar wat ik in april 1990 zie, is toch erg historisch. We beginnen onze trip in Oost-Berlijn. De VOPO's zijn nog gewoon aanwezig. Meerdere malen worden we gecontroleerd. De strengheid varieert. Paspoorten worden ingenomen, spiegeltjes onder de bus, maar één van de keren dat we van West naar Oost reizen staat er een VOPO bij de ingang van de bus. Hij vraagt of we even met onze paspoorten willen zwaaien.
De eerste nacht verblijven in een Oost-Duits vakantiepark. Het blijkt dat hier de partijbonzen vakantie mochten houden. Maar razendsnel is het park ingericht voor de vele middelbare scholieren die hier jaarlijks op bezoek komen.
Oost-Duitsland heeft weliswaar zijn grenzen geopend, maar is toch nog steeds Oost-Duitsland. Zo betalen we nog met de traditionele Ostmarken. Ik merk al snel dat dat een voordeel is.
Als ik na binnenkomst bij de plaatselijke kantine binnenkom wil ik een biertje bestellen. De beheerder maakt duidelijk dat hij alleen blikjes heeft. Ik heb een aanzienlijk pak met geld met grote cijfers erop. Ik heb werkelijk geen idee van de waarde. Dus vraag ik hoeveel blikjes ik voor dit briefje kan krijgen.
De kantinebaas krabt eens achter zijn oor. Hij mompelt wat in het Duits en sjokt dan naar beneden. Even later komt hij terug met 48 blikjes onvervalst DDR-bier. Mijn klasgenoten kijken me met grote ogen aan. Voor hoeveel geld had ik in godesnaam bier besteld?
Ik laat het briefje zien. Klasgenoten grabbelen in hun zakken. Maar die briefjes hebben zij ook! In overvloed!
Binnen 10 minuten is de kantinebaas door zijn voorraad bier heen.
We zullen een leuke avond hebben. Vooral samen met een groep Denen die helemaal niet weten wat ze meemaken. En dat allemaal in een Oost-Duits vakantiepark waar een half jaar eerder de elite van de DDR vakantie hield.
Als in in 1988 moet kiezen waar mijn schoolreisje voor 4 HAVO naartoe gaat, kan ik kiezen uit Parijs, Londen, Praag of Berlijn. Berlijn. Dat lijkt me wel wat. Kan eens een keer de muur zien. Hoe tragisch de reden van de muur ook is. Het blijft een historisch bouwwerk.
Als in november 1989 de muur neergaat, moet ik natuurlijk meteen aan mijn reis denken. Ik zal in April 1990 Berlijn bezoeken.
Hét moment van de opening van de Muur heb ik niet van nabij meegemaakt, maar wat ik in april 1990 zie, is toch erg historisch. We beginnen onze trip in Oost-Berlijn. De VOPO's zijn nog gewoon aanwezig. Meerdere malen worden we gecontroleerd. De strengheid varieert. Paspoorten worden ingenomen, spiegeltjes onder de bus, maar één van de keren dat we van West naar Oost reizen staat er een VOPO bij de ingang van de bus. Hij vraagt of we even met onze paspoorten willen zwaaien.
De eerste nacht verblijven in een Oost-Duits vakantiepark. Het blijkt dat hier de partijbonzen vakantie mochten houden. Maar razendsnel is het park ingericht voor de vele middelbare scholieren die hier jaarlijks op bezoek komen.
Oost-Duitsland heeft weliswaar zijn grenzen geopend, maar is toch nog steeds Oost-Duitsland. Zo betalen we nog met de traditionele Ostmarken. Ik merk al snel dat dat een voordeel is.
Als ik na binnenkomst bij de plaatselijke kantine binnenkom wil ik een biertje bestellen. De beheerder maakt duidelijk dat hij alleen blikjes heeft. Ik heb een aanzienlijk pak met geld met grote cijfers erop. Ik heb werkelijk geen idee van de waarde. Dus vraag ik hoeveel blikjes ik voor dit briefje kan krijgen.
De kantinebaas krabt eens achter zijn oor. Hij mompelt wat in het Duits en sjokt dan naar beneden. Even later komt hij terug met 48 blikjes onvervalst DDR-bier. Mijn klasgenoten kijken me met grote ogen aan. Voor hoeveel geld had ik in godesnaam bier besteld?
Ik laat het briefje zien. Klasgenoten grabbelen in hun zakken. Maar die briefjes hebben zij ook! In overvloed!
Binnen 10 minuten is de kantinebaas door zijn voorraad bier heen.
We zullen een leuke avond hebben. Vooral samen met een groep Denen die helemaal niet weten wat ze meemaken. En dat allemaal in een Oost-Duits vakantiepark waar een half jaar eerder de elite van de DDR vakantie hield.
COMMENTS